Αποχαιρετιστήριος λόγος του κ.Νικολάου Σωτηρόπουλου για τον εκδημήσαντα ιερέα π.ΓΕΩΡΓΙΟ ΘΕΟΛΟΓΙΤΗ

Σήμερα συμπληρώνονται είκοσι ημέρες από την εκδημία του ιερέως π.Γεωργίου Θεολογίτη και γι’ αυτό το ιστολόγιο μας δημοσιεύει τον αποχαιρετιστήριο λόγο του κ.Νικολάου Σωτηρόπουλου για τον μακαριστό π.Γεώργιο. 

 

Αποχαιρετιστήριος λόγος εκδημήσαντος ιερέως 

Αξιότιμε κ.Διευθυντά,

Χριστός ανέστη.

 

Συχνά παραπονούμεθα, διότι πολλοί κληρικοί είνε ανάξιοι, σκανδαλίζουν με κοσμικές αντιλήψεις και συμπεριφορές, και κάνουν τους πιστούς να τείνουν προς την απογοήτευσι. Αλλά, δόξα τω Θεώ, δεν εξέλιπαν από την Εκκλησία και άξιοι και άγιοι κληρικοί. Ούτε θα εκλείψουν αφού η Εκκλησία, την οποίαν ο Κύριος και Θεός <<περιποιήσατο δια του ιδίου αίματος>> (Πραξ. κ’ 28), είνε εργαστήριον αγιότητος και ακατάλυτη.

Την 4η Μαϊου πλήρης ημερών, σε ηλικία 90 ετών, εξεδήμησε προς τον Κύριον ευσεβέστατος ιερεύς της Ι. Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, ο πατήρ Γεώργιος Θεολογίτης. Ο μακαριστός λειτουργός του Υψίστου διακρινόταν για την πίστι του, και τον ζήλο του υπέρ της πίστεως, η οποία στις χαλεπές ημέρες μας καταπροδίδεται. Επίσης διακρινόταν για την αγάπη του προς το Θεό και προς τους ανθρώπους. <<Πίστις δι’ αγάπης ενεργουμένη>> λέγει ο Απόστολος (Γαλ΄ ε’ 6). Ακόμη διακρινόταν τόσο για την απλότητά του, όσο και για την αξιοπρέπεια και παρρησία του. Δεν υπέφερε εγωιστάς και καταφρονητάς ρασοφόρους, ασέβειες και αδικίες τους. Και ήλεγχε τέτοιες συμπεριφορές με αυστηρότητα. Κάτω δε από το πετραχήλι του αναρίθμητες ταπεινές ψυχές βρήκαν ανάπαυσι.

Ο δε Κύριος στον εκλεκτό δούλο του και λειτουργό του Γεώργιο είχε δώσει πολύ θαυμαστό χάρισμα, σημείο αγιότητος. <<Ευωδία Χριστού εσμέν>>, λέγει ο Απόστολος (Β’Κορ. β’15). Ο δε πατήρ Γέωργιος ήταν ευωδία Χριστού κατά τρόπον αισθητό. Ευωδία αναδιδόταν από τη μορφή του, την οποίαν οι χριστιανοί αισθάνονταν, και ο υποφαινόμενος επανειλημμένως αισθάνθηκα και συγκινήθηκα βαθύτατα.

Η δε κηδεία του πατρός Γεωργίου στον μεγάλο ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου του Αγρινίου ήταν πάνδημος. Πλήθη χριστιανών, παρά την καταρρακτώδη βροχή, συνέρρευσαν στο ναό, προσκύνησαν το σκήνωμά του και παρακολούθησαν την εξόδιο ακολουθία, την οποίαν ετέλεσεν ο άξιος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανία κ. Κοσμάς μαζί με μέγα πλήθος ιερέων. Οι πιστοί αισθάνθηκαν, ότι ο θάνατος των αγίων είνε δόξα!

 

Ο μακαριστός πατήρ Γεώργιος, προαισθανθείς το θάνατό του, συνέταξε αποχαιρετιστήριο λόγο, για να διαβασθή κατά την εξόδιο ακολουθία. Και μετά τον επικήδειο λόγο του Σεβασμιωτάτου κ. Κοσμά διαβάστηκε και προξένησε στον κλήρο και στο λαό ιδιαίτερη συγκίνησι. Παραθέτουμε κατωτέρω τον αποχαιρετιστήριο τούτο λόγο του αειμνήστου πατρός Γεωργίου Θεολογίτη, για να αισθανθούν και άλλοι ιερή συγκίνησι, αλλά και ενθάρρυνσι, διότι και στον καιρό τούτο της προφητευμένης μεγάλης αποστασίας από την πίστι και το Θεό ο Εσταυρωμένος και Αναστάς Κύριος και Θεός μας δημιουργεί στην Εκκλησία του αγίους και χαρισματούχους. 

 

<<Σεβασμιώτατε και άγιε πατέρα μου Κοσμά, και όλοι Σεβαστοί πατέρες, αδελφοί και συλλειτουργοί μου, χαίρετε απ’ εδώ την χαράν του παραδείσου!

Τούτο το άγγελμά μου είναι το τελευταίο και το απευθύνω προς όλους τους ευσεβείς ορθόδοξους αδελφούς μου, συγγενείς, γνωστούς και αγνώστους, καίτοι προ αιώνων γνωρισμένοι. Όλοι σας χαίρετε την χαράν της Αναστάσεως. Χριστός ανέστη!

Σήμερον, τη προσταγή του Κυρίου και Θεού ημών Ιησού Χριστού και θεία χάριτι αναχωρώ δια την ουράνιον πατρίδα μας, την βασιλείαν του Θεού, καθότι <<ουκ έχωμεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν>> (Εβρ. ιγ’14). Δια τούτο θερμώς παρακαλώ όλους σας, προσευχηθήτε και παρακαλείτε τον Κύριον, την Παναγίαν μας, και όλους τους Αγίους και Αγγέλους, να με συνοδεύουν, διότι δεν φοβούμαι τόσο τον θάνατον, όσο την φοβεράν όψιν των πονηρών δαιμόνων δια το πλήθος των αμαρτιών μου. Αυτές μου προκαλούν τον μέγαν φόβον. Παρακαλείτε, παρακαλείτε, αδελφοί μου, να με ελεήση ο Θεός, δια να φθάσω εκεί να προσκυνήσω την Μεγαλειότητα του. 

Και τώρα ζητώ συγγνώμην και συγχώρησιν πρώτον από τον άξιον και ταπεινόν ιεράρχην π.Κοσμάν, τον οποίο εχαρακτήρισα ως δεύτερον πατρο-Κοσμάν. Έτσι είχα την πληροφορίαν εντός μου, όπου συλλειτουργούσαμε πολλές φορές. Έπειτα ζητώ από όλους τους ιερείς αδελφούς, όσους με προπέμπουν, και όσους είνε απόντες της εξοδίου μου, όλοι σας να με μνημονεύετε. Και εν αγάπη, χωρίς να θέλω για σας να κάνω τον δάσκαλο, όχι, συνιστώ τούτο στην αγάπη σας: Να σέβεσθε τον ιεράρχη μας, να έχετε μεταξύ σας άδολον αγάπην και συνεργασίαν στο άγιον έργον, που σας ανέθεσεν ο Κύριος, προπάντων δε να έχετε το λαμπρόν παράδειγμα της πίστεως και της ευσέβειας προς δόξαν Θεού και ιδικήν σας τιμήν. Προς δε τους ορθοδόξους αδελφούς, που υπηρέτησα ελέω Θεού, των οκτώ ενοριών της ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, δεν προσέφερα τίποτε, αυτοί όμως πολλά προσέφεραν σε μένα… Και εύχομαι, εις όσους επιζούν εις την παρούσαν ζωήν, να τους ανταποδίδη ο Κύριος όλα τα αγαθά του. Και εκείνους, οι οποίοι έφυγαν δια την αιωνιότητα, να τους αναπαύη ο Θεός εις τον παράδεισον του ουρανού.

Ζητώ από όλους συγγνώμην, και εάν ως άνθρωπος επίκρανα κάποιον αδελφόν, ιδιαιτέρως του ζητώ συγχώρησιν. Σας αποχαιρετώ όλους, αδιακρίτως, κληρικούς και λαϊκούς, με την αγάπην του Αγαπήσαντος ημάς Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, και σας παρακαλώ, μείνατε εδραιωμένοι και εξαρτημένοι από τον Σταυρόν και τον Εσταυρωμένον και Αναστάντα εκ του τάφου Κύριον, τον Θριαμβευτήν και Νικητήν του θανάτου.

Θα ιδήτε πολλά. Και όσοι μείνετε πιστοί, θα υποστήτε πολλά. Όμως ο Κύριος και η Παναγία μας και όλοι οι Άγιοι θα είναι στο πλάι σας φρουροί και βοηθοί, αρκεί να μη δειλιάσετε. Και μαζί με τον μεγάλον Αρχηγόν μας και Νικητήν Ιησούν Χριστόν θα θριαμβεύσετε και θα αναδειχθήτε τροπαιοφόροι νικηταί κατά των σκοτεινών δυνάμεων. Εμπρός, λοιπόν, εφοδιασθήτε και θωρακισθήτε με τα όπλα του φωτός, τα οποία παρέχει η αγία ορθόδοξος Εκκλησίας μας δωρεάν στους γενναίους του Χριστού στρατιώτες, για να είσθε πάνοπλοι για την μάχη στην πρώτη γραμμή. Όλοι ξέρετε ποία είναι τα όπλα: 1. η πίστις. 2. ο Σταυρός. 3. η καθαρή εξομολόγησις. 4.η συχνή Θεία Κοινωνία, οπότε ο κάθε πιστός βιώνει το ρηθέν υπό του προφήτου: <<Και εάν πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι Συ μετ’ εμού ει” (Ψαλμ.κβ’4).

Τέλος ζητώ τις ευχές όλων και τις προσευχές, για να με συνοδεύουν εις τα πέραν του τάφου, όπου η χαρά των Αγίων. Αμήν.

Σας ευχαριστώ εγκαρδίως, και σας ασπάζομαι όλους με αγάπην Χριστού.

Ο ελάχιστος εν ιερεύσιν ελέω Θεού π. Γεώργιος Θεολογίτης>>. 

Ευχαριστώ για την φιλοξενία

Ν. Ι. Σωτηρόπουλος

Την φωτογραφία του π.Γεωργίου Θεολογίτη, την λάβαμε από την Εκκλησιαστική εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος.
Ευχαριστούμε πολύ τον κ.Αντώνιο Μάρκου για την αποστολή της επιστολής αυτής.

+ Αρχιμανδρίτης π.Αυγουστίνος Ανδριτσόπουλος

Σημείωση

Κάποιο πρόβλημα στο ιστολόγιο έκανε αυτή την ανάρτηση που δημοσιεύσαμε στις 12 Μαϊου 2011 να γράφει 14 Μαϊου 2011. Χθες μάλιστα την είχε εξαφανίσει εντελώς και σε όλα τα ιστολόγια είχαν σβηστεί οι αναρτήσεις 12 και 13 Μαϊου αλλά σταδιακά επανήλθαν.

Στις 12 Αυγούστου 2010 κοιμήθηκε ο π.Αυγουστίνος Ανδριτσόπουλος, στενός φίλος του κ.Νικολάου Σωτηρόπουλου, σε ηλικία 42 ετών. Και επειδή σήμερα συμπληρώνονται 9 μήνες απο την κοίμηση του, δημοσιεύουμε το κείμενο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ», και περιέχει κυρίως τον επικήδειο λόγο που έστειλε ο κ. Νικόλαος Σωτηρόπουλος και διαβάστηκε κατα την εξόδιο ακολουθία.

+ Αρχιμανδρίτης π. Αυγουστίνος Ανδριτσόπουλος

Στις 12 Αυγούστου σε ηλικία 42 ετών έφυγε για την αιωνιότητα εκλεκτός ιερομόναχος, ο π.Αυγουστίνος Ανδριτσόπουλος, ηγούμενος της Ιεράς Μονής της Παναγίας στην Μυρτιά Αιτωλοακαρνασίας και ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Ο θάνατος του προκάλεσε συγκίνησι στον εκκλησιαστικό χώρο, όπου υπηρετούσε και πέραν τούτου. Η δε κηδεία του στην Ιερά Μονή Μυρτιάς υπήρξε πάνδημος. Χίλιοι και πλεον λαικοί συνέρρευσαν στη Ιερά Μονή και εκατό και πλέον κληρικοί και μοναχοί, για να τιμήσουν τον μεταστάντα ιερομόναχο και να τον προπέμψουν ως σώμα στην κατοικία, η οποία ονομάζεται τελευταία, αλλά δεν είναι η τελευταία. Ο τάφος είναι η προτελευταία κατοικία του ανθρωπίνου σώματος. Τελεταία κατοικία του σώματος θα είνε ο άλλος κόσμος μετά την κοινή ανάστασι. Της Νεκρωσίμου Ακολουθίας προέστη ο οικείος Επίσκοπος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, ο οποίος και ωμίλησε για τον μεταστάντα συντόμως και με πολλή συγκίνησι.

Ο εκδημήσας συνδεόταν στενώς με τον κ.Νικόλαο Σωτηρόπουλο και κατά καιρούς οι δύο θεολόγοι και εργάτες του Ευαγγελίου συνεργάστηκαν. Και ήθελε ο κ.Σωτηρόπουλος να παραστή στην κηδεία, αλλά για λόγους ασθενείας δεν μπόρεσε να παραστή. Γι’ αυτό έστειλε ένα επικήδειο λόγο, τον οποίο διάβασε ο θεολόγος κ.Γεώργιος Βλαχογιάννης.

Παραθέτουμε το λόγο:

Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες και αγαπητοί αδελφοί!

Η απόφασι του Θεού για τον άνθρωπο είναι τελεσίδικη και αμετάκλητη. <<Θανάτω αποθανή!>>. Άνθρωπε, εξάπαντος θα πεθάνης! Πεθαίνουν και οι ισχυροί της γής. Πεθαίνουν και οι ισχυρότεροι των ισχυρών της γής, οι άγιοι. Τί θα εορτάσωμε την ερχόμενη Κυριακή. Την κοίμηση, τον θάνατο, της Θεοτόκου. Πέθανε και η Θεοτόκος, η Μητέρα του Θεού. Τί λέμε; Πέθανε και ο Θεός, όταν έγινε άνθρωπος και σήκωσε επάνω του τας αμαρτίας της ανθρωπότητος. Πέθανε ο Θεός ως άνθρωπος.

Αλλά μετά το θάνατο του Χριστού ο θάνατος για τους πιστούς δεν έχει τον φοβερότατο χαρακτήρα, που είχε προηγουμένως.

Μετά το θάνατο του Χριστού ο θάνατος για τους πιστούς είνε γέφυρα μετάγουσα απο τα κατώτερα στα ανώτερα, απο τα επίγεια στα επουράνια, απο τα εγκόσμια στα υπερκόσμια, όπου αγαθά <<α οφθαλμός ουκ οίδε, και ους ουκ ήκουσε, και επι καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ο Θεός ητοίμασε τοις αγαπώσιν αυτόν>>. Αγαθά αφάνταστα, που ετοίμασε ο Θεός για όσους τον αγαπούν. Αυτή είνε η πίστι μας, μια πίστι βεβαιωμένη με θαύματα, με αναστολές και υπερβάσεις των φυσικών νόμων.

O αείμνηστος ιερομόναχος Aυγουστίνος υπήρξε πιστός, αγνός, ζηλωτής του Θεού, ζηλωτής και γνώστης της Aγίας Γραφής, ζηλωτής επίσης του θείου κηρύγματος. Eίχε σπάνιο χάρισμα κηρύγματος. Περιόδευε και κήρυττε το λόγο του Θεού, και με το κήρυγμά του εντυπωσίαζε και σαγήνευε τα ακροατήρια. Eπίσης ήταν αγωνιστικός και πολέμιος των αιρέσεων. Γι’ αυτό πιστεύουμε, ότι με το θάνατο το πνεύμα του π. Aυγουστίνου δεν πήγε κάτω, αλλ’ επάνω, στην ασάλευτη και απερίγραπτη Bασιλεία του Xριστού. Aλλα και το σώμα του μεταστάντος ο Kύριος Iησούς Xριστός, που δημιούργησε τον άνθρωπο και τα πάντα απο το μηδέν, κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας και της κοινής αναστάσεως των νεκρών θα ανασυγκροτήσει με την παντοδυναμία του και θα αναστήσει ένδοξο, όμοιο με το δικό Του Αναστημένο Σώμα.

Λυπούμεθα διότι ένας χαρισματικός ιερομόναχος με ζηλευτό χάρισμα κηρύγματος και πολύ αγαπητός, έφυγε απ’ αυτόν τον κόσμο σε νεαρή ηλικία. Γιατί ο Κύριος τον πήρε σε νεαρή ηλικία; Διότι <<εν ολίγω επλήρωσε χρόνους μακρούς>>; <<Ηρπάγη μη κακία αλλάξη σύνεσιν αυτού>>; Ή τον πήρε ο Κύριος για να τον απαλλάξη απο βασανισμό, που η ευαίσθητη και υπερευαίσθητη ψυχή του υφίστατο εξ αιτίας κακών, που συμβαίνουν σ΄ αυτόν τον κόσμο και σ’ αυτή τη ζωή; Ανεξιχνίαστες οι κρίσεις και οι βουλές του Θεού. Ιδιαιτέρως λυπούνται ο εκλεκτός Επίσκοπος του, στοργικός πνευματικός πατέρας, οι καλοί γονείς του, αδελφοί, λοιποί συγγενείς, πνευματικά τέκνα και φίλοι του. Η λύπη για το θάνατο είναι φυσική. Και ο Κύριος εν όψει του μνήματος του φίλου του Λαζάρου <<εδάκρυσεν>>. Αλλά πρέπει λιγώτερο να λυπούμεθα και περισσότερο να χαιρόμαστε διότι ο αείμνηστος πήγε κοντά στον Χριστό, που αγαπούσε και ποθούσε, και προσετέθη στον ουρανό ένας ακόμη πρέσβυς υπερ ημών των περιλειπομένων σ’ αυτή τη ζωή.

Αείμνηστε π. Αυγουστίνε, Καλή αντάμωσι στην απέραντη και απερίγραπτη αιωνιότητα. 

Από το μηνιαίο Ορθόδοξο αγωνιστικό περιοδικό Ο ΣΤΑΥΡΟΣ,

τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου 2010.