Επειδή πριν 12 ημέρες, στις 12 Αυγούστου, συμπληρώθηκαν 8 χρόνια από την κοίμηση του αείμνηστου Αρχιμανδρίτη Αυγουστίνου Ανδριτσόπουλου, πραγματικού φίλου του μακαριστού Ομολογητή Θεολόγου Νικολάου Σωτηρόπουλου, παρουσιάζουμε αξιοσήμαντο άρθρο του καλού και θαρραλέου αρχιμανδρίτη π. Παύλου Ντανά, για τον φίλο του π. Αυγουστίνο Ανδριτσόπουλο, που έγραψε μερικές ημέρες μετά την κοίμηση του και δημοσιεύθηκε στην εκκλησιαστική εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», που τότε είχε διευθυντή της, τον αείμνηστο θαρραλέο δημοσιογράφο Γεώργιο Ζερβό, που πολύ εκτιμούσε τον μακαριστό Ομολογητή Θεολόγο.
Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Ανδριτσόπουλος, 42 ετών
«Ο ΘΕΡΜΟΥΡΓΟΣ ΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ»
Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μυρτιᾶς Τριχωνίδος.
Ἱεροκῆρυξ τῆς Ἱ.Μητροπόλεως Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας
Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Παύλου Ντανά
Είναι δύσκολο να γράψει κανείς δυὸ λόγια γιὰ τὸν φίλο, ἀδελφὸ καὶ ἐκλεκτὸ ἐργάτη τοῦ Εὐαγγελίου, τὸν π. Αὐγουστῖνο Ἀνδριτσόπουλο.
Ὅ,τι καὶ νὰ ποῦμε, ὅ,τι καὶ νὰ γράψουμε ὠχριοῦν μπροστὰ στὸ μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς του καὶ τὴν πληθωρική του προσωπικότητα.
Ὡστόσο ὅμως, «εἰς μνημόσυνον αἰώνιον» (Ψαλμ. 112,6) καὶ ὀφειλετικῶς ἀξίζει νὰ ἐπισημάνουμε κάποιες βασικὲς πτυχὲς τῆς ἐκκλησιαστικῆς του φυσιογνωμίας γιὰ νὰ ὠφεληθοῦμε καὶ νὰ τὸν ἔχουμε ὡς πρότυπό μας.
Α) Ἀγάπησε τὴν Ἁγία Γραφή.
Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ἀγάπησε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὡς ἔφηβος ὁπουδήποτε καὶ ἂν πήγαινε εἶχε πάντοτε μαζί του τὴν Καινὴ Διαθήκη. Μὲ ἀσίγαστη δίψα καὶ ἐπιμονὴ μελετοῦσε ἡμέρα καὶ νύχτα τὰ ἀψευδῆ λόγια τοῦ Κυρίου.
Ἀπὸ τότε ποὺ κατάλαβε τὸν ἑαυτὸ του συμπάθησε τὸν φλογερὸ Μητροπολίτη Φλωρίνης κυρὸ Αὐγουστῖνο Καντιώτη. Εἶχε συνειδητοποιήσει ὅτι οἱ προφῆται καὶ οἱ Ἀπόστολοι ὁμολογοῦν ὅτι ἐκεῖνος ποὺ ὁμιλεῖ μὲ τὸ στόμα τους εἶναι ὁ Θεὸς καὶ ἐκεῖνος ποὺ γράφει μὲ τὸ χέρι τους εἶναι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα «οὐ γὰρ θελήματι ἀνθρώπων ἠνέχθη ποτὲ προφητεία, ἀλλ ̓ ὑπὸ Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἄνθρωποι» (Β’ Πετρ. 1,21).
Καὶ γι ̓ αὐτὸ ἐπιδόθηκε συστηματικὰ στὴν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ἀντέγραφε ἀρκετὲς φορὲς ὁλόκληρη τὴν Καινὴ Διαθήκη γιὰ νὰ τὴν ἀποστηθίσει. Τὸ ἴδιο συνιστοῦσε καὶ σὲ πολλοὺς χριστιανοὺς ποὺ ἀγαποῦσαν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἀγάπη του αὐτὴ τὸν ὁδήγησε στὸ νὰ γίνει Ἱεροκήρυκας. Ὁ λόγος του εἶχε εὐφυΐα καὶ σοφία. Μιλοῦσε μέ δύναμη καὶ πειθώ.
Ἰδιαίτερα ἀρεσκόταν νὰ ἑρμηνεύει τὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη. Ἀσχολήθηκε μὲ ὅλα τά εἴδη τῶν κηρυγμάτων. Μὲ τὸν γραπτὸ καὶ προφορικό του λόγο εἴτε στοὺς ἱ. ναούς, εἴτε στὶς αἴθουσες, εἴτε στὶς ραδιοφωνικὲς καὶ τηλεοπτικὲς ἐκπομπές, κήρυττε μὲ σθένος καὶ «πολὺν παρρησίαν ἐν πίστει» ( Α´ Τιμ. 3.13) τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ δρόσιζε τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων.
Β) Ἀγάπησε τὴν Θεολογία καὶ τὴν Ἱερωσύνη.
Μὲ πολὺ ζῆλο σπούδασε τὴν θεολογικὴ ἐπιστήμη. Ἐμπνεόμενος ἀπὸ τὴν πατερικὴ Θεολογία θέλησε καὶ ὁ ἴδιος νὰ ἐντρυφήσει στὰ θεολογικὰ γράμματα. Τὰ πολλὰ πατερικὰ βιβλία, ποὺ ἔχει στὴ βιβλιοθήκη του δείχνουν τὸ πατερικό του πνεῦμα καὶ τὴν θεολογική του ἐμβρίθεια.
Ὅταν κήρυττε ἐκτός ἀπὸ τὰ ἁγιογραφικὰ θέματα διαπραγματευόταν καὶ τὰ δογματικὰ θέματα μὲ πολὺ εὐχέρεια. Ἡ θεολογικὴ γνώση συνδυάστηκε ἄριστα μὲ τὴν Ἱερωσύνη. Μὲ ὅλη τὴν δύναμη τῆς ψυχῆς του ἀγάπησε τὸ Ἅγιο Θυσιαστήριο. Ἔγινε «οἰκονόμος μυστηρίων Θεοῦ» (Α´.Κορ. 4,1).
Πολιτεύθηκε στὴ γῆ ὡς κληρικὸς «ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ» (Α´.Τιμ. 4,12). Τὴν ἱερωσύνη ἀγάπησε χάρις στὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ.κ. Κοσμᾶ, ὁ ὁποῖος τὸν στήριζε στὴν πνευματική του ζωή. Δὲν ἔγινε κληρικὸς γιὰ νὰ χρηματίζεται. Μισοῦσε τὴν φιλαργυρία γιατί εἶχε φιλοθεΐα καὶ φιλανθρωπία. Μὲ τὸ χάρισμα τῆς ἐλεημοσύνης καὶ τῆς ἐξομολογήσεως ἀνέπαυε πολλοὺς ἀνθρώπους. Μὲ τὴν καθαρότητα τοῦ βίου του καὶ τὴν ἀδιάβλητη ποιμαντική του προσφορὰ ἔγινε «εὐωδία Χριστοῦ» (Ἐφ. 5,2). Μὲ τὶς ἱεραποστολικές του περιοδεῖες «εὐαγγελιζόταν τὰ αγαθά (Ρωμ. 10,15), καί έδινε δυναμικὲς μάχες κατὰ τοῦ ἰσχυροῦ κοσμοκράτορος τοῦ «ὠρυομένου καὶ ζητοῦντος τί νὰ καταπίη» (Α´ Πετρ. 5,8).
Ὡς κληρικὸς καὶ θεολόγος ἰδιαιτέρως ἀγωνιζόταν ἐναντίον τοῦ οικουμενισμού και γενικὰ ὅλων τῶν αἱρέσεων, οἱ ὁποῖες νοθεύουν τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία καὶ ὑποκόπτουν ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας τοὺς ἀνθρώπους.
Γ) Ἀγάπησε τὴν Μονὴ τῆς Μετανοίας του, τὴν Ἱερὰ Μονὴ Μυρτιᾶς Τριχωνίδος Αἰτωλοακαρνανίας.
Ἡ Ἱερὰ Μονὴ Μυρτιᾶς εἶναι κτίσμα τοῦ 12ου αἰ. Σ ̓ αὐτὴ τὴν Ἱ. Μονὴ ἀναπαύεται τὸ ἱερὸ σκήνωμα τοῦ Σταυροφόρου Ἱεράρχου, τοῦ ἀπὸ Παραμυθίας Μητροπολίτου Ἀγιᾶς καὶ Συκουρίου κυροῦ Παύλου Καρβέλη.
Ὅταν τὸ 1991 ἔφυγε ὁ πονεμένος Ἱεράρχης γιὰ τὴν Μητρόπολη Ἀγιᾶς καὶ Συκουρίου μὲ τοὺς συνεργάτες του, τὸν Ἀρχιμανδρίτη π. Ἀντώνιο Βαζούρα καὶ τὴν ταπεινότητά μου, στὴν Ἱερὰ Μονὴ ἔμεινε μόνος του ὁ γέροντας π. Σωφρόνιος Βαζούρας. Τότε πῆγε στὸ Μοναστήρι ὁ π. Αὐγουστῖνος ὡς δόκιμος μοναχός. Ἐκεῖ διηκόνησε τὸν Γέροντα καὶ τὴν Ἱ. Μονὴ μὲ πιστότητα καὶ ἀφοσίωση, μὲ ὑπακοὴ καὶ ἀγάπη στὸ μοναχικὸ ἰδεῶδες. Δὲν λησμονοῦσε ὅτι ἀπὸ τὸ ἱστορικὸ Μοναστήρι μὲ τὸ κρυφὸ σχολειὸ πέρασαν οἱ δύο Ἅγιοι Αἰτωλοὶ διδάσκαλοι τοῦ γένους, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς καὶ ὁ Ἅγιος Εὐγένιος.
Μὲ τὸν π. Αὐγουστῖνο τό Μοναστήρι κατέστη μία πνευματικὴ κολυμβήθρα.
Αγάπησε τήν εκούσια πτωχεία, ὴν μόνη ἄλλωστε ἀξία νὰ ἐπαινεθεῖ σύμφωνα μὲ τὸν πατερικὸ λόγιο τὸν Ἅγ. Ἰσαὰκ τὸν Σύρο, «γενοῦ εὐκαταφρόνητος ἐν τῇ μεγαλωσύνη σου καὶ μὴ μέγας ἐν τῇ ἐλαχιστότητῄ σου».
Σὲ μιὰ ἀπό τὶς συνομιλίες μας ὁ π. Αὐγουστῖνος μοῦ εἶπε ὅτι ἀργότερα θὰ περιοριζόταν στὸ Μοναστήρι γιὰ νὰ ἐπιδοθεῖ στὴν προσευχή, τὴν σιωπὴ καὶ τὸν ἐν Χριστῷ φιλόσοφο βίο. Δὲν πρόλαβε. Στὶς 12 Αὐγούστου, πρὶν τελειώσει τὴν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, αἰσθάνθηκε δυσφορία καὶ μόλις μπῆκε στὸ κελλὶ του ὑπέστη ὀξὺ ἔμφραγμα. Ἡ καρδιὰ του σταμάτησε. Ναί. Σταμάτησε στὴ γῆ γιὰ νὰ χτυπάει πλέον στὸν οὐρανό. Εἶναι συγκινητικὸ γιατί κατὰ τὸ ἴδιο τρόπο ἐκοιμήθη καὶ ὁ προηγούμενος Γέροντας τῆς Ἱ. Μονῆς π. Σωφρόνιος Βαζούρας. Ἔτσι πλέον οἱ καρδιὲς τους ἑνωμένες ἀναπέμπουν τὴν τρισάγια καὶ φρικτὴ μελωδία στὸν παντεπόπτη Θεό, ποὺ εἶναι ὁ κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου.
Ἀδελφέ μου π. Αὐγουστῖνε.
– Ἡ πρόωρη ἐκδημία σου, δίνει τὴν ἀφορμὴ νὰ σκεφθοῦμε ὅτι, ἄν καὶ ἡ φυσική σου καρδιὰ ἔπαυσε, καὶ ἐνῶ ἤσουν ὀξύς στὸ χαρακτήρα, ἄλλα ἐπειδὴ ἤσουν καὶ πολὺ εὐαίσθητος γι ̓ αὐτὸ καὶ ἀπέκτησες «βαθίᾳ καρδίᾳ» (Ψαλμ. 63,7), καὶ «καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην»(Ψαλμ. 50,19).
– Μέσα στὴν καρδιά σου βρῆκες τὴν θεότητα «Ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἐντὸς ἡμῶν ἐστι δηλῶν μένουσαν ἔνδον καρδίας τὴν θεότητα» (Ἅγ. Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής).
– Ἡ καρδιά σου ἔγινε:
α) «ὁ τόπος τοῦ Θεοῦ, ἤτοι καρδιακὸς οὐρανὸς» (Ἅγ. Φιλόθεος Σιναΐτης).
β) Ὁ ἀρραβὼν τοῦ πνεύματος. «Ὁ Θεὸς ὁ δοὺς τὸν ἀρραβῶνα τοῦ πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν» (Β´ Κορ. 1,22).
γ) Ἡ βεβαίωση τῆς υἱοθεσίας. «Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε» (Γαλ. 3,26).
δ) Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Χριστοῦ «ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ πνεύματι Θεοῦ ζῶντος» (Β’ Κορ. 3,2-3).
ε) Λαμπερὴ μὲ τὸ φῶς τοῦ Θεοῦ. «Ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Β’ Κορ. 4,6).
Εὔχου λοιπὸν ἀδελφέ, νὰ νικήσουμε «τὴν ἀπερίτμητον» (Πράξ. 7,51) καὶ «ἀμετανόητον καρδίαν» (Ρωμ. 2,5) γιὰ νὰ ἀξιωθοῦμε καὶ ἐμεῖς τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Από την εκκλησιαστική εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», 17-9-2010.
Δείτε και Αναρτήσεις για τον αείμνηστο αρχιμανδρίτη Αυγουστίνο Ανδριτσόπουλο, πατώντας ΕΔΩ
Φωτογραφία του μακαριστού Ομολογητή Θεολόγου με τον αείμνηστο π. Αυγουστίνο Ανδριτσόπουλο,πατώντας ΕΔΩ
Αφιέρωση κηρύγματος του μακαριστού Ομολογητή Θεολόγου στον αείμνηστο Αρχιμανδρίτη Αυγουστίνο Ανδριτσόπουλο, πατώντας ΕΔΩ