ΕΠΙ ΤΗ ΕΠΕΤΕΙΩ ΜΙΑΣ ΑΔΙΚΙΑΣ
Παρουσιάζουμε το παρακάτω άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εκκλησιαστική εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» πριν περίπου 9 χρόνια. Είναι του καλού και στενού συνεργάτου του μακαριστού Ομολογητή Θεολόγου Νικολάου Σωτηρόπουλου, του κ. Χρήστου Λιβανού. Επειδή είναι πολύ μεγάλο το άρθρο, το συντομεύσαμε και αφαιρέσαμε μια παράγραφο, στο σημείο που υπάρχουν οι τρεις τελείες. Το άρθρο αυτό είναι γραμμένο πριν απο 9 χρόνια και γι΄ αυτό εκφράζεται για τον πατρ. Βαρθολομαίο έτσι όπως εκφράζεται και τον αποκαλεί «παναγιώτατο». Σήμερα τέτοιοι χαρακτηρισμοί όπως το «παναγιώτατος» για τον πατρ. Βαρθολομαίο είναι απαράδεκτοι.
ΕΠΙ ΤΗ ΕΠΕΤΕΙΩ ΜΙΑΣ ΑΔΙΚΙΑΣ
Γράφει ο κ. Χρήστος Κ. Λιβανός
Πρόεδρος της Ορθόδοξης Ιεραποστολικής Αδελφότητας «Μέγας Αθανάσιος»
Μελετώντας τίς ημέρες αυτές τήν Α΄ πρός Κορινθίους Επιστολή σταμάτησα σ΄ ένα ερώτημα, πού θά έπρεπε νά κάνη κάθε άδικη ψυχή νά τρέμη στό άκουσμά του. «Ή ουκ οίδατε ότι άδικοι Βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι;», ερωτά ο Παύλος τούς Κορινθίους, ελέγχοντας τίς ανεπίτρεπτες γιά Χριστιανούς αδικίες τους, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα τίς μεταξύ τους δικαστικές διαμάχες καί τίς προσφυγές τους σέ ειδωλολατρικά δικαστήρια (Α΄ Κορ.6:9).
Μεγάλο κακό η διάπραξι αδικίας εις βάρος άλλου ανθρώπου. Ισοδυναμεί μέ έγκλημα. Ό,τι ζημία προξενεί μία σφαίρα στό ανθρώπινο σώμα, προξενεί καί η αδικία στήν ανθρωπίνη ψυχή. 
Τήν τραυματίζει, τήν πληγώνει, τήν 
πονά, εάν δέ η αδικία είναι μεγάλη, τότε τήν οδηγεί στήν κατάθλιψι, στόν μαρασμό, στήν εξόντωσι καί τόν θάνατο. Βρίθει αδικιών η ανθρωπίνη ιστορία, μέ κορυφαία εκείνη της καταδίκης καί σταυρώσεως του αθώου καί αναμαρτήτου Θεανθρώπου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Απ΄ όλες τίς αδικίες, πιό σοβαρές καί κραυγαλέες είναι εκείνες, πού διαπράττονται μέσα στήν Εκκλησία. 
Διότι αυτές δέν πληγώνουν μόνον ανθρώπους, αλλά καί τόν ίδιο τόν Χριστό, μυστικό σώμα του οποίου είναι η Εκκλησία. Αλλά καί από τις αδικίες, πού συμβαίνουν στόν εκκλησιαστικό χώρο, εκεί πού κατ΄ εξοχήν πρέπει νά βασιλεύη η δικαιοσύνη, αυτές, πού πληγώνουν περισσότερο και εξοργίζουν τόν Χριστό είναι όσες διαπράττονται από τους εκπροσώπους Του, από κληρικούς εναντίον άλλων κληρικών ή από κληρικούς εναντίον λαϊκών μελών της Εκκλησίας. Από τίς αδικίες αυτές χαίρει καί ευχαριστείτε περισσότερο ο Διάβολος. Διότι προκαλούν μεγάλη φθορά στήν Εκκλησία. Σκανδαλίζουν περισσότερο τίς ψυχές. Δίδουν αφθονότερα όπλα στούς εχθρούς της Εκκλησίας.
…
Χαράσσοντας αυτές τις γραμμές η σκέψι μου μεταφέρεται σέ μία επέτειο. Μία θλιβερά επέτειο μιας μεγάλης εκκλησιαστικής αδικίας καί παρανομίας. Εκείνης του αδίκου, αντικανονικού καί στήν ουσία ακύρου αφορισμού του γνωστού ομολογητού θεολόγου Νικολάου Σωτηροπούλου. Συμπληρώθηκαν ήδη 12 χρόνια από τότε, πού η Μείζων καί Υπερτελής (σε αδικία) Σύνοδος του Φαναρίου αφώρισε αναπολόγητο(!) τόν διαπρεπή αυτόν θεολόγο, ιεροκήρυκα καί ιεραπόστολο προκαλώντας σεισμό στήν Εκκλησία και μεγάλο σκανδαλισμό στίς ψυχές. Κάποια από τά μέλη της Ληστρικής εκείνης Συνόδου μετέστησαν ήδη πρός τήν αιωνιότητα. Είθε νά μετενόησαν, γιά τήν αδικία τους καί νά τύχουν του απείρου ελέους του δικαιοκρίτου Θεού. Οι υπόλοιποι, όμως, οι ζώντες; Τό «μετανόησον», πού απευθύνε ο Θεός πρός τούς επισκόπους της Εφέσου καί της Περγάμου, στήν ι. Αποκάλυψι, αντηχεί καί στά δικά τους ώτα. Αυτοί, όμως, αποκρούουν τή φωνή του ουρανού καί αντί νά μετανοήσουν αυτοί, ως θύτες, απαιτούν νά μετανοήση καί νά ζητήση συγγνώμη από αυτούς τό θύμα τους!
Μεγάλη αδικία γιά τό Πατριαρχείο μας τό κλείσιμο της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης καί η δήμευσι της περιουσίας πολλών ιδρυμάτων του από τους Τούρκους. Εάν οι Τούρκοι έθεταν ως προϋπόθεσι γιά τήν επαναλειτουργία της Σχολής καί τήν επιστροφή των περιουσιών τή μετάνοια καί συγγνώμη του Πατριάρχου θά τό εδέχετο αυτό ο Παναγιώτατος; Ασφαλώς όχι.
Πώς λοιπόν αυτό, πού δέν θά έπραττε (και ορθώς) ο Πατριάρχης μας γιά μία Σχολή και μερικά βακούφια και ιδρύματα, καλείται νά τό πράξη ο αδικηθείς θεολόγος γιά τήν πίστι του στόν Χριστό καί τήν αλήθεια της Ορθοδοξίας; Η 
Πίστις του Νικολάου Σωτηρόπουλου καί τό Ευαγγέλιο, πού παιδιόθεν αγάπησε καί επί 45ετία μέ παρρησία κηρύττει, δέν είναι ευτελή είδη προς διαπραγμάτευσι καί αγοραπωλησία, όπως δυστυχώς τα μεταχειρίζονται οι Οικουμενιστές στίς αμαρτωλές τράπεζες των θεολογικών διαλόγων μέ τους ετεροδόξους καί τίς διαθρησκειακές συναντήσεις τους μέ τούς ετεροθρήσκους. Καί η Πίστις αυτή σήμερα κινδυνεύει. Καί όπως δέν είναι δυνατόν ο «πράσινος Πατριάρχης» νά ζητήση συγγνώμη από τούς Αμερικάνους μεγαλοβιομηχάνους, πού αρνούνται νά μειώσουν τούς ρύπους των βιομηχανιών τους (διότι αυτό θά επέφερε καί μείωσι των κερδών τους), γιά τίς σταυροφορίες του πρός διάσωσι του φυσικού περιβάλλοντος από μία 
οικολογική καταστροφή, έτσι δεν είναι δυνατόν νά απαιτήται καί από έναν αγωνιστή της Πίστεως νά ζητήση συγγνώμη γιά τίς προσπάθειες του νά προστατεύση καί νά διαφυλάξη τό πνευματικό περιβάλλον της Ορθοδοξίας (πού είναι απείρως ανώτερο από τό φυσικό) από τήν καταστροφική λαίλαπα του Οικουμενισμού καί των άλλων αιρέσεων καί σκοτεινών δυνάμεων, πού τό απειλούν. Άλλωστε τό τελευταίο περιβάλλον είναι προορισμένο νά ζήση αιωνίως, ενώ τό πρώτο, τό φυσικό, είναι προφητευμένο ότι θά καταστραφή, η δε αποκαλυπτική καταστροφή του άρχισε ήδη νά συντελήται στίς ημέρες μας. Δίχως νά αδιαφορήσωμε γιά τό φυσικό περιβάλλον, δέν είναι προτιμότερο νά αγωνισθούμε γιά τό πνευματικό, τήν αγιωτάτη καί φιλτάτη Ορθοδοξία μας, έστω κι΄ αν κινδυνεύουμε νά διωχθούμε ή καί νά αφορισθούμε από αυτούς, πού τό καταστρέφουν;
Όσο γιά τόν Νικόλαο Σωτηρόπουλο, παρά τήν αντίθετη γνώμη τών διωκτών του, συνεχίζει νά είναι γνήσιο καί εκλεκτό τέκνο της Εκκλησίας, νά λαμπρύνη πολλούς ι. άμβωνες της μέ τά κηρύγματά του, προσκεκλημένος πολλών αξίων ιερέων και αρχιερέων, νά οικοδομή τόν πιστό λαό καί νά πλουτίζη τήν Ορθόδοξο θεολογία μέ τό πλούσιο ερμηνευτικό του έργο, τούς καρπούς του οποίου ενσωμάτωσε σέ μία άριστη από κάθε άποψι μετάφρασι της Κ. Διαθήκης, στή απλή δημοτική γλώσσα, η οποία κυκλοφορεί ευρέως μεταξύ του Χριστεπωνύμου πληρώματος καί τρέφει καί ευφραίνει καί ζωογονεί 
τίς ψυχές χιλιάδων πιστών. Η δε θεάρεστη αυτή ιεραποστολική δράσι του αποδεικνύει τό αληθές των λόγων του μεγαλυτέρου Πατρός της Εκκλησίας μας, του ι. Χρυσοστόμου, ο οποίος καί αυτός διώχθηκε καί καταδικάσθηκε αναπολόγητος εις καθαίρεσι καί αφορισμό από αναξίους καί φαύλους επισκόπους της εποχής του: «Καθάπερ ο σκιά πυκτεύων καί τόν αέρα δέρων ούδεν πλήξαι δυνήσεται, ούτως ο τω δικαίω πολεμών σκιαμαχεί μόνον και τήν αυτού καταλύει δύναμιν, εις εκείνον δε ουδεμίαν πληγήν εναπερείσαι δυνήσεται» (Εις Ανδριάντας Ε΄, ΕΠΕ 32, 116-118).
Απο τη παλαίμαχη εκκλησιαστική εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος, 23-12-2005.
Πρόσφατη αναφορά του κ. Χρήστου Λιβανού στον άδικο και παράνομο «αφορισμό» του κ. Νικολάου Σωτηρόπουλου, πατώντας ΕΔΩ
Το μαρτυρικό πνεύμα του κ. Νικολάου Σωτηρόπουλου, παρουσίαση σαν βίντεο, πατώντας ΕΔΩ
Ο πρ. Δημοτικός Σύμβουλος Χίου κ. Γεώργιος Παπαδόπουλος για τον αδικώτατο και παράνομο «αφορισμό» κ. Νικολάου Σωτηρόπουλου, πατώντας ΕΔΩ
Βλαμμένες απόψεις για τους άδικους και παράλογους «αφορισμούς», παρουσιάση σαν βίντεο πατώντας ΕΔΩ
Δεν είχαν δικαίωμα να αφορίσουν τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο, πατώντας ΕΔΩ
Ο αείμνηστος πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Κλούτσος για τον «αφορισμό» του κ. Νικολάου Σωτηρόπουλου, πατώντας ΕΔΩ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ 